Equality, hegemony and political structure of space (a case study of Islamic ideological discourse)

Document Type : Original Research

Authors
1 Associate Professor of Political Geography, University of Tehran.
2 PhD student at the University of Tehran
3 Assistant Professor of Political Geography, University of Birjand.
Abstract
With the outbreak of the Islamic Revolution in 1979, Islamic ideological discourse as the most important element in the discursive field of the discourse of modernism was able to articulate with other sub-discourses and according to its capabilities, credibility and populism was able to bring the transcendence of their discourse to the foreground in comparison with the dominant discourse and especially in relation to rival discourses. This new discourse with the creation of a new ideal space emerged as a discourse of hegemony and created a dominant political construction in this period in the history of Iran. What further led to the hegemony of this Islamic ideological discourse over rival discourses, along with Ayatollah Khomeini's charisma, was the adoption of a strategy right under the guise of a policy of solidarity between different groups in the sense that Laclau and Mouffe envisioned. It signifies the creation of an organic alliance between groups, parties, organizations, and the masses with the aim of turning social affairs into political ones. This study deals with a fundamental approach and using an analytic-descriptive method i.e discourse analysis, investigates the dominance of Islamic ideological discourse over the political construction of space in the first decade of the revolution. The purpose of this study is to investigate the relationship between space, power and discourse in the Foucaultian sense and its effect on the political construction of space. The central signifier of this discourse is the Islamic ideology that emerged in opposition to and in the negation of the centrality of the previous discourse, Western modernism. Also, the space-place notion in which this discourse is manifested is the Islamic nation where the element of land is eliminated and extended to the realm of the world, instead.

Keywords

Subjects


1- آبراهامیان الف، یرواند. (1389). ایران بین دو انقلاب، ترجمه محمد ابراهیم فتاحی، چاپ شانزدهم، تهران: نشر نی، صص 7-655.
2- آبراهامیان ب، یرواند. (1389). تاریخ ایران مدرن، ترجمه محمد ابراهیم فتاحی، چاپ پنجم، تهران: نشر نی، صص 292، 8-307.
3- آجودانی، ماشاءالله. (1383). مشروطه ایرانی، چاپ چهارم، تهران: اختران، ص 66.
4- آل احمد، جلال. (1387). غرب زدگی، تهران: انتشارات دانشگاهیان، ص 24.
5- ابراهیمی، نبی الله. (1389). تحلیل گفتمان سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوره جنگ تحمیلی، فصلنامه نگین ایران، سال نهم، شماره 34، صص 76-61.
6- استوری، جان. (1397). مطالعات فرهنگی درباره مطالعات عامه، ترجمه حسین پاینده، چاپ پنجم، تهران: نشر آگه، صص 9-28.
7- اسمیت، آنتونی. دی. (1391). ناسیونالیسم و مدرنیسم، ترجمه کاظم فیروزمند، چاپ اول، تهران: نشر ثالث، ص 43.
8- اشمیت، کارل. (1391). الاهیات سیاسی، ترجمه: لیلا چمن خواه، تهران: نگاه معاصر، ص 163.
9- افضلی، رسول. (1396). روش شناسی در جغرافیای سیاسی و ژئوپلیتیک، تهران: انتشارات دانشگاه تهران، ص 194.
10- الگار، حامد. (1368). میرزا ملکم خان، ترجمه جهانگیر عظیما، تهران: نشر شرکت سهامی انتشار، ص 19.
11- بارکر، کریس. (1391). مطالعات فرهنگی(نظریه و عملکرد)، ترجمه مهدی فرجی و نفیسه حمیدی، چاپ دوم، تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، ص 148.
12- بازرگان، مهدی. (1363). انقلاب ایران در دو حرکت، چاپ پنجم، ناشر مهدی بازرگان، ص 5- 154.
13- بشیریه، حسین. (1393). زمینه‌های اجتماعی انقلاب ایران، ترجمه علی اردستانی، تهران: نگاه معاصر، صص 98- 90.
14- بشیریه، حسین. (1387). دیباچه‌ای بر جامعه شناسی سیاسی ایران: دوره جمهوری اسلامی، تهران: نگاه معاصر، ص 63.
15- تاجیک، محمدرضا. (1398). زیست جنبش(این جنبش یک جنبش نیست)، تهران: نگاه معاصر، ص 78.
16- حقیقت، سید صادق. (1391). روش شناسی در علوم سیاسی، چاپ سوم، قم: موسسه انتشارات دانشگاه مفید، ص 599.
17- جیمسون، فردریک. (1386). درباره مطالعات فرهنگی، ترجمه جمال محمدی، مجموعه مقالات مطالعات فرهنگی: دیدگاه‌ها و مناقشات، گردآوری محمد رضایی، نوبت اول، تهران: جهاد دانشگاهی، ص 87.
18- خمینی، روح الله. (1360). مسائل سیاسی و حقوقی، به کوشش عبدالکریم بی آزار شیرازی، تهران: نشر انجام کتاب، صص 9- 178.
19- خمینی، روح الله. (1357). ولایت فقیه و حکوت اسلامی، تهران: نشر سپهر، صص 4-53، 19-6، 90.
20- دهشیری، محمدرضا. (1380). « چرخه آرمان گرایی و واقع گرایی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه سیاست خارجی، سال پانزدهم، شماره 2، صص 397-369.
21- سمیعی، محمد. (1397). نبرد قدرت در ایران (چرا و چگونه روحانیت برنده شدند؟)، تهران: نشر نی، ص 74.
22- شریعتی، علی. (1358). امت و امامت، تهران: انتشارات قلم، صص 3-42، 3-122، 24.
23- شریعتی، علی. (1355). انتظار مذهب اعتراض، تهران: انتشارات بی جا، صص 15-14
24- شریعتی، علی. (1354). از کجا آغاز کنیم، بی جا: انجمن دانشجویان مسلمان، ص 8.
25- شریعتی، علی. (1350). فاطمه، فاطمه است، تهران، حسینیه ارشاد، ص 30.
26- فردید، احمد. (1381). دیدار فرهی و فتوحات آخر الزمان، به کوشش محمد مددپور، تهران: موسسه فرهنگی پژوهشی چاپ و نشر نظر، صص 25-11.
27- فوران، جان. (1389). مقاوت شکننده، تاریخ تحولات اجتماعی ایران از صفویه تا سال‌های پس از انقلاب اسلامی، ترجمه احمد تدین، چاپ دهم، تهران: موسسه خدمات فرهنگی رسا، ص 358.
28- قهرمانی، مریم. (1393). ترجمه و تحلیل انتقادی گفتمان (رویکرد نشانه شناختی)، چاپ دوم، نشر علم، ص 53.
29- کاتوزیان، محمد علی همایون. (1392). تضاد دولت و ملت(نظریه تاریخ و سیاست در ایران)، چاپ دهم، تهران: نشر نی، صص 7-206.
30- لاکلائو، ارنستو و موفه، شانتال. (1397). هژمونی و استراتژی سوسیالیستی(به سوی سیاست دموکراتیک رادیکال)، ترجمه محمد رضایی، چاپ سوم، تهران: نشر ثال، ص 171.
31- مالشویچ، سینیشا. (1390). جامعه شناسی قومیت، ترجمه پرویز دلیرپور، چاپ اول، تهران: نشر آمه،ص 6-64.
32- مطهری، مرتضی. (1364). پیرامون جمهوری اسلامی، قم: انتشارات صدرا، صص 8-246.
33- میرسپاسی، علی. (1387). روشنفکران ایران: (روایت‌های یاس و امید)، ترجمه عباس مخبر، چاپ چهارم، تهران: نشر توسعه، صص 8-172.
34- میرموسوی، سید علی. (1392)0 اسلام، سنت، دولت مدرن (نوسازی دولت و تحول در اندیشه سیاسی معاصر شیعه)، چاپ سوم، تهران: نشر نی، صص 71-69، 93، 96.
35- نراقی، احسان. (1356). غربت غرب، چاپ چهارم، تهران: موسسه انتشارات امیرکبیر، ص 32.
36- وبر، ماکس. (1374). اقتصاد و جامعه، اقتصاد و جامعه، تهران: انتشارات مولی، صص 4- 23.
37- وحدت، فرزین. (1393). رویارویی فکری ایرانیان با مدرنیت، ترجمه مهدی حقیقت خواه، چاپ چهارم، تهران: نشر ققنوس، صص 4-200، 237، 236.
38- ون دایک، تئون اِی. (1389). مطالعاتی در تحلیل گفتمان، ترجمه شعبان ایزدی، غلامرضا کاشی و دیگران، چاپ سوم، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، صص 3-112.
39- هاشمی، محمد منصور. (1383). هویت اندیشان و میراث فکری احمد فردید، تهران: انتشارات کویر، صص 9-203.
40- هوراث، دیوید. (1397). گفتمان، ترجمه احمد صبوری، تهران: انتشارات آشیان، صص 173-170.
41- یورگنسن، ماریان و فلیپس، لوئیز. (1393). نظریه و روش در تحلیل گفتمان، ترجمه هادی جلیلی، چاپ سوم، تهران: نشر نی، ص 57.
42- Barrett, M. (1991). ‘Ideology, Politics, hegemony: from Gramsci to Laclau and Moffe’, in M. Barrett: The Politics of Truth. From Marx to Foucault. Cambridge: Polity Press, 54.
43- Bashiriyeh, Hossein. (1984). The State and Revolution in Iran, 1962-1982, New York: St. Martin ̓s Press, 170-1.
44- Bourdieu, Pierre. (2005). Language and Symbolic Power, Tranlated by: Gino Raymond and Matthew Adamson, London, Polity Press, 39.
45- Fairclough, Norman. (2010). Critical Discourse Analysis The Critical Study of Language. Second published, London and New York, Routledge, 126-127.
46- Foucault, M. (2001). ‘Question of Method’. In Essential Works of Michel Foucault, Vol. 3: Power, J. D. Faubion (eds), Harmondsworth: Penguin, 223-38.
47- Foucault, M. (1972). The Archaeology of Knowledge, London: Tavistock, 117
48- Hall, S. (1985). "Signifcation, Representation, Ideology: Althusser and the Post-Structurealist Debates", Critical Studies in Mass Communication, 113-14.
49- Hall, S. (1980)." Culrural Studies and the center: Some Problematics and Problems" in S. Hall et al. (eds) Cultur, media, Language, London: Hutchinson, 29.
50- Kedourie, Elie. (1971). Nationalism in Asia and Africa, London: Weidenfeld and Nicolson, 70.
51- Laclau, E. & Mouffe, Ch. (2001). Hegemony and Socialist Strategy: Towards a Radical Democratic Politics, Second Published, London, Verso, 105-116.
52- Laclau, E. (1990). New Reflections on the Revolution of Our Time, London: Verso, 66
53- Moussavi, Kazem. (1992). A New Interpretation of the Theory of Vilayati Fagih, Middle Eastern Studies 28, no.1. (jan), 107