تبیین رابطه ویژگی‌های جغرافیایی ساخت قدرت سیاسی با توسعه اقتصادی در ایران

احمدی، بهمن؛ دادگر، محمد؛ ربیعی، سجاد. (1394). سطح ‌بندی میزان توسعه ‌یافتگی استان‌های کشور بر مبنای شاخص‌های حمل‌ و نقل جاده‌ای با استفاده از تلفیق تکنیک‌های AHP و TOPSIS، فصلنامه آمایش محیط، 8(29)، 75-98.
2- الهامی، امیرحسین. (1398). مدل نظری رابطه متقابل قدرت سیاسی و توسعه اقتصادی، پژوهش‎های جغرافیای سیاسی، 4(4)، 111-135.
3- الهامی، امیرحسین؛ حافظ نیا، محمدرضا؛ فرجی راد، عبدالرضا. (1396). تبیین نظری رابطه ساخت امنیت سیاسی با توسعه اقتصادی، فصلنامه امنیت ملی، 7(23)، 121-138.
4- الهامی، امیرحسین؛ ریاضی، وحید. (1399). دولت و سیاستگذاری اجتماعی توسعه اقتصادی در ایران، مطالعات بین ‌رشته‌ای دانش راهبردی، 10(41)، 120-85.
5- توکلی نیا، جمیله و شالی، محمد. (1391). نابرابری‌های منطقه‌ای در ایران، فصلنامه آمایش محیط، 5(18)، 1-15.
6- ثقفی، محمد. (1390). ابن خلدون نخستین جامعه ‌شناس مسلمان. تهران: انتشارات جامعه ‌شناسان.
7- حافظ نیا، محمدرضا و ابراهیم رومینا. (1384). تحلیل ظرفیت‌های ژئوپلیتیک سواحل جنوب شرق ایران در راستای منافع ملی (فضای غفلت ‌شده)، مجله جغرافیا و توسعه، پژوهشکده علوم زمین و جغرافیا، دانشگاه سیستان و بلوچستان، سال 3، شماره 6، ص 13.
8- حافظ نیا، محمدرضا و کاویانی راد، مراد. (1388). افق‌های جدید در جغرافیای سیاسی. تهران: انتشارات سمت.
9- حافظ نیا، محمدرضا و کاویانی راد، مراد. (1393). فلسفه جغرافیای سیاسی. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
10- حافظ نیا، محمدرضا؛ میرقادری، مصطفی و احمدی پور، زهرا. (1390). شاخص ‌سازی مولفه‌های سیاست و فضا در جغرافیای سیاسی، پژوهش‌های جغرافیای انسانی (پژوهش‌های جغرافیایی)، 72(42)، 121-134.
11- حافظ نیا، محمدرضا؛ قادری حاجت، مصطفی و الهامی، امیرحسین. (1399). ملاحظات ژئوپلیتیکی آمایش سرزمین در افق 1424 (پروژه تحقیقاتی)، تهران.
12- خاکرند، شکرالله. (1395). نظریه جغرافیایی فلسفه تاریخ. کیهان اندیشه، شماره 77 .
13- رهنمایی، محمد تقی و وثوقی لنگ، شهروز. (1392). تحلیلی بر توسعه منطقه‌ای ایران از منظر اقتصاد سیاسی، فصلنامه جغرافیا، 11 (دوره جدید)(39)، 33-51.
14- شکوئی، حسین. (1387). اندیشه‌های نو در فلسفه جغرافیا (جلد دوم). تهران: موسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتا شناسی.
15- شکوئی، حسین. (1388). اندیشه‌های نو در فلسفه جغرافیا (جلد اول). تهران: موسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتا شناسی.
16- عارفی, مسلم؛ میره‎ای، محمد؛ زیاری، کرامت اله. (1394). بررسی توسعه نامتوازن و تحولات آن در نواحی جغرافیایی ایران (مطالعه موردی: استان لرستان)، جغرافیا و پایداری محیط، 5(3)، 101-117.
17- عجم اوغلو، داوود و رابینسون، ای. جیمز. (1392). چرا ملت‌ها شکست می‌خورند؛ ریشه‌های قدرت، ثروت و فقر. (محسن میردامادی، محمدحسین نعیمی پور و سید علیرضا بهشتی شیرازی)، تهران: روزنه.
18- غفاری فرد، محمد. (1398). بررسی روند سیاستگذاری توسعه و توازن منطقه‎ای طی برنامه‎های توسعه در ایران و ارائه راهبردهای اساسی، مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی، 9(30)، 21-41.
19- قنبرلو، عبدالله. (1391). مناظره مناظره لیبرالیسم و رئالیسم و مارکسیسم، قابل دسترس در:
http://www.philosociology.ir/
20- کاویانی راد، مراد و مالداری، حسن. (1396). تاثیر موقعیت ژئوپلیتیک بر راهبرد ملی (مطالعه موردی: جنوب شرق ایران)، پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 49(4), 841-855.
21- کمانرودی کجوری، موسی. (۱۳۹۲). آسیب شناسی ساختار سیاسی و اداره سرزمینی ایران، فصلنامه جغرافیا، ۱۱(۳۸)، ۲۱۹.
22- متقی دستنایی، افشین و لطفی، حیدر و صادقی، موسی. (1393). ابعاد جغرافیای سیاسی مکان یابی و انتقال پایتخت در ایران، فصلنامه برنامه ریزی منطقه‌ای، 4(16), 137-148.
23- محرابیان، آزاده، و صدقی سیگارچی، نازیلا. (1389). تاثیر رشد جمعیت بر رشد اقتصادی در کشورهای چهار گروه درآمدی. اقتصاد مالی (اقتصاد مالی و توسعه)، 5(13)، 97-114.
24- یوسفی، جلال. (1394). گفتمان توسعه در منظر ساختارگرایی:
http://khafrak.ir/
25- Hayami, Y., Godo, Y. (2005). Development Economics: From The Poverty To The Wealth of Nations. Oxford University Press.
26- Ferraz, C., Finan, F., & Martinez-Bravo, M. (2020). Political Power, Elite Control And Long-Run Development: Evidence From Brazil (No. w27456). National Bureau of Economic Research.
27- Kurz, Heinz D. Salvadori, Nari. (1998). The Dynamic Leontief Model And The Theory of Endogenous Growth. Twelfth International Conference on Input-Output Techniques, New York: New York, P1.