1- کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2- دانشیار جغرافیای سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. ، rafazali@ut.ac.ir
چکیده: (2149 مشاهده)
سازماندهی سیاسی فضا، یک فضای سازمان یافته انسانی براساس ملاحظات سیاسی و یکی از مهمترین عوامل قلمروسازی در مقیاس فروملی تا فراملی جهت سازماندهی برای ایفای نقشهای سیاسی، کنترل و اداره موثر سرزمین است بهطوری که در همه کشورهای جهان یکی از ارکان توسعه است و اساس هر حکومتی را تشکیل میدهد. تقسیمات سیاسی کشور یکی از ابعاد سازماندهی سیاسی فضا است که حکومتها از آن استفاده میکنند. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری دادهها و اطلاعات، ماتریس است. هدف از این پژوهش، آسیب شناسی سازماندهی سیاسی فضا در ایران از منظر رهیافت ساختار- کارگزار است. نتایج تحقیق نشان میدهد که عامل ساختار با مولفههایی چون: «قانون اساسی، نوع حکومت، امنیت ملی، قوانین تقسیمات کشوری، برنامههای توسعه، قوانین امنیتی، کنترلهای اضطراری، اندیشههای استراتژیک، نظارت عالی، گفتمان سیاسی حاکم و الگوی توسعه مرکز- پیرامون» بیشترین اثرگذاری را در سازماندهی سیاسی فضا داشتهاند و در بین مولفههای کارگزار، هرچند مولفه روسای جمهوری و نمایندگان مجلس وزن بالایی در سازماندهی سیاسی فضا در ایران دارند، اما سایر مولفههای کارگزار تاثیرگذار نیستند و در مجموع میزان تاثیرگذاری عامل ساختار در سازماندهی سیاسی فضا در ایران بیشتر از عامل کارگزار میباشد.
کلمات کلیدی: سازماندهی سیاسی فضا، ساختار، کارگزار، تقسیمات کشوری، ایران.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
آمایش سیاسی فضا دریافت: 1400/9/23 | پذیرش: 1400/11/5 | انتشار: 1401/3/10