گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی
چکیده: (9204 مشاهده)
مقدمه: با توجه به اسکان بیش از 60% جمعیت جهان تا سالهای 2030 در شهرها و تولید بیش از 70% کربن جهان در آنها و 50% آسیب وارده به لایه اوزن توسط شهرها و همچنین تجربه کم در زمینه ساماندهی مسایل محیطزیست شهرها، بررسی تجربه موفق کشورها و بهویژه کلانشهرهای جهانی در زمینه برنامهریزی مسایل محیطزیستی ضرورت مییابد. بر همین اساس این تحقیق بهلحاظ ماهیت نظری است. بهلحاظ نتیجه کاربردی و از نظر روش، توصیفی- تحلیلی و اسنادی است. اطلاعات از منابع کتابخانهای، مشاهدات میدانی از بعضی کلانشهرها و منابع اینترنتی مربوط به چشمانداز پایتختها و کلانشهرهای جهانی (15 مورد) جمعآوری و تحلیل شد.
نتیجهگیری: حداقل از سال 2000 در تمام چشماندازهای تهیهشده برای پایتختها و کلانشهرهای مورد مطالعه، پیشگامی در مسایل محیطزیست شهری یکی از اهداف عمده و محورهای اساسی آنها بوده است. حصول سرزمین "بدون دفن" و "بدون پسماند" شعار اکثر آنها بوده است. تکمیل چرخه کاهش مصرف، بازیافت، استفاده مجدد، هدف اساسی توسعه پایدار تلقی شده است. بر الگوی مدیریت یکپارچه محیطزیست شهری تاکید شده، انعطافپذیری و تابآوری راهبردی موثر برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار 2030 برنامه سازمان ملل تلقی شده است. بنابراین پیشنهاد میشود اهداف 17گانه توسعه پایدار 2030 سازمان ملل متحد و بهویژه هدف 11 آن که مربوط به توسعه پایدار شهری است بههمراه برنامه محیطی سازمان ملل متحد ملاک عمل برنامههای محیطزیست پایدار شهری، بهویژه در کلانشهرهای ایران قرار گیرد.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
آمایش سیاسی فضا دریافت: 1396/8/12 | پذیرش: 1396/9/15 | انتشار: 1398/5/7