تحقیق حاضر در قالب رویکرد اکولوژیک، رابطه منطقه ساحلی با توسعه سازه­های انسانی شهری را تبیین کرده است. منظور از سازه­های انسانی شهری، شهرهای ساحلی، جمعیت شهری ساحلی، شهرهای جهانی و پایتخت ساحلی است. این تحقیق از لحاظ هدف، بنیادی و از حیث ماهیت و روش از نوع تحقیقات توصیفی - تحلیلی است. برای گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه­ای و اسنادی استفاده شده است؛ برای تجزیه و تحلیل داده­های پژوهش از استدلال و تجزیه و تحلیل کیفی داده­ها و روش کمّی (همبستگی) استفاده شده است. یافته­ های تحقیق بیانگر آن است که منطقه ساحلی یکی از عوامل در توسعه سازه­های انسانی شهری است. به منظور ارزیابی بهتر نقش مناطق ساحلی در پراکنش و تراکم جمعیت انسانی، رابطه منطقه کم ارتفاع و هموار ساحلی با جمعیت ساحلی در 150 کشور دریایی، ارزیابی کمّی گردید. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان می­دهد که ضریب همبستگی متغیر توپوگرافی منطقه ساحلی با پراکنش جمعیت انسانی برابر با 812/0 است (05/­0 ­< 000/0­ ­مقدار احتمال). نتایج نشان می­دهد که رابطه معنی ­داری بین توپوگرافی منطقه ساحلی با میزان پراکنش جمعیت انسانی در ساحل وجود دارد و مناطق هموار ساحلی از جمعیت انسانی بیشتر برخوردار هستند. در ادامه مقاله، فرصت­ها و تهدیدهای استقرار جمعیت در منطقه ساحلی مورد تحلیل قرار گرفته است.

واژه‌های کلیدی: منطقه ساحلی، سازه‌های انسانی شهری، کشورهای دریایی، پراکنش جمعیت انسانی

متن کامل [PDF 828 kb]   (1356 دریافت)